Zaterdag laatstleden hadden we de eer een huwelijk van ietwat verdere familie te mogen bijwonen in de Sint Servaas kerk te Wemmel.
Alhoewel ik vanuit mijn levensovertuiging niet echt bekend sta als een frequent kerkganger, vond ik dit toch een ontroerende dienst, van een sterk grijzende maar heel gedreven priester : Pater Scholtes.
Ik heb altijd bewondering voor gepassioneerde mensen, en deze priester straalde zijn passie af op de aanwezigen!
Ik had me vooraf al afgevraagd in welke taal de mis zou opgedragen worden: een groot deel van de familie van de bruidegom, waaronder ondergetekende, komt uit West-Vlaanderen (en voor wie zou twijfelen: in West-Vlaanderen spreken we West-Vloams en alhoewel je dat "koeterwaals" zou kunnen noemen, leunt dat toch dichter naar het Nederlands dan naar het Frans), de bruidegom en zijn dichte familie woont sinds jaar en dag in Henegouwen
(waar Frans de voertaal pleegt te zijn), de bruid is van Wemmel, wat neigt naar een meer Franse tongval.
De dienst vond voor een groot deel in het Frans plaats, maar vrij vaak schakelde de priester verdikke (sorry voor de taal) naadloos over op Nederlands: je moet het maar doen.
De man bleek dus met andere woorden perfect tweetalig te zijn (een eigenschap waarvoor we als Belgen bekend zijn in het buitenland, maar waar ik toch mijn twijfels over heb).
Chapeau!
Arnold.
