een verhaal van autospiegels: een ongeluk bij een geluk

Mijn schoonbroer woont in een drukke toegangsstraat tot Wevelgem: auto's parkeren langs beide zijden, en je auto achterlaten zonder ingeklapte buitenspiegels is vragen om problemen.
Maar niet getreurd: niettegenstaande de ingeklapte buitenspiegels had mijn geacht familielid al 3 spiegels vervangen ... zonder de dader te kennen.

Maar niet getreurd: niet zo, gisteren; ha neen: het was terug prijs .... buitenspiegel kapot gereden, maar deze keer, hoera: geluk ! Een buurvrouw had het gezien: een witte bestelwagen met nummerplaat PRW... (sorry, de cijfertjes heb ik niet onthouden).

Dus, gene paniek, effe de politie gebeld om klacht in te dienen, met de hoop om nu eindelijk eens NIET de vervangspiegel zelf te moeten betalen.
Maar dat was zonder het ongeluk gerekend: de politie had vlug getraceerd dat er in onze buurt zo'n 120 witte bestelwagens rondreden met die 3 eerste beginletters .... en sorry, hoor, mevrouw, maar voor een buitenspiegel konden ze toch al die wagens niet opsporen?

Daar ging die 200 Eur voor een nieuwe buitenspiegel .... nogmaals uit eigen zak.

Tot zover deze lokale berichtgeving, van onze reporter ter plaatse.

de jonge professor en zijn passie

Deze namiddag zijn we met vrienden naar het provinciaal domein De Palingbeek (regio Ieper, meer bepaald Zillebeke) geweest. Het was jaren geleden dat we daar nog naar toe waren gegaan (met andere woorden, in de tijd dat onze kinderen nog volop in de bossen wilden hossen ...).
We hebben ons geparkeerd in de buurt van het bezoekerscentrum (heel leuk wat ze daar gerealiseerd hebben, om de streek beter te kennen), en vandaar zijn we door het nieuwe deel (bio-boerderij en nieuw aangelegde bossen) naar de oorspronkelijke parking gegaan (waar je ook het cafétaria hebt .... om onze Zondagse Koffie te nuttigen).
Onderweg passeerden we het Astrolab IRIS: de locale verzamelplaats van de hemelbewonderaars.
Daar kon je een uitleg krijgen over hun telescoop, en over de werking van de amateur-sterrenwacht.
Toen we in de koepel aankwamen, zat daar een jonge snaak (naderhand bleek hij 12 jaar jong te wezen).
Onmiddellijk vroeg hij ons of we wat meer uitleg wilden ..... en toen was ie vertrokken: met een ongeloofelijke schwung en in heel degelijk Nederlands vertelde hij ons over de mogelijkheden van de telescoop, over de werking van lenzen, en het gevaar om via een lens direct in de zon te kijken, over hoe je de koepel sloot of bewoog .... ongelofelijk wat die knaap van slechts 12 jaar ons voorschotelde! (als we wat te veel lawaai maakten, vroeg hij ons om aandachtig te blijven, zodat we alles konden horen !!!).

En met welk een enthousiasme vertelde hij over het lab: net alsof hij de hele zaak zelf had gebouwd!

Dit was duidelijk iemand met passie voor zijn hobby; en passie is belangrijk in ons leven, passie doet ons leven.

Arnold.