Na weeral een gitzwarte zondag, wat commentaar op onze omgang met de medemens.
Ik ga wekelijks enkele keren joggen.
Ik kom dan nogal wat mensen tegen, per auto, per fiets, te voet.
En het is me op een bepaald ogenblik beginnen opvallen hoe weinig mensen eigenlijk laten merken dat ze je zien: goeie morgen, goeie dag, hallo, goeie avond ... zijn uitdrukkingen die je zelden te horen krijgt!
Iedereen is zo druk met zijn eigen ikje bezig ...
Dus ben ik zelf wat beginnen experimenteren, en roep ik nu altijd naar iedereen die ik tegenkom, heel expliciet "hallo".
Slechts een fractie van de mensen (geen 10%) heeft voldoende tegenwoordigheid van geest om te antwoorden met een groet, de rest wandelt/rijdt je straal voorbij.
Dan vraag ik me af hoe moeilijk het eigenlijk is om iemand NIET te zien: het is geheel onmogelijk om niet niet te communiceren: negeren is een uiterste vorm van communicatie.
Nochtans zou wat vriendelijkheid t.o.v. de medemens niet misstaan is deze tijden van de bange blanke man.
Een hoofdknikje of een handgebaar vereist echt niet zoveel energie, maar geeft wel aan dat je iemand hebt opgemerkt, dat je weet dat ie er is ... en dat kan deugd doen!
Arnold.
No comments:
Post a Comment