De ervaringen van een agnost in een Brusselse kerk

Zaterdag laatstleden hadden we de eer een huwelijk van ietwat verdere familie te mogen bijwonen in de Sint Servaas kerk te Wemmel.
Alhoewel ik vanuit mijn levensovertuiging niet echt bekend sta als een frequent kerkganger, vond ik dit toch een ontroerende dienst, van een sterk grijzende maar heel gedreven priester : Pater Scholtes.
Ik heb altijd bewondering voor gepassioneerde mensen, en deze priester straalde zijn passie af op de aanwezigen!

Ik had me vooraf al afgevraagd in welke taal de mis zou opgedragen worden: een groot deel van de familie van de bruidegom, waaronder ondergetekende, komt uit West-Vlaanderen (en voor wie zou twijfelen: in West-Vlaanderen spreken we West-Vloams en alhoewel je dat "koeterwaals" zou kunnen noemen, leunt dat toch dichter naar het Nederlands dan naar het Frans), de bruidegom en zijn dichte familie woont sinds jaar en dag in Henegouwen
(waar Frans de voertaal pleegt te zijn), de bruid is van Wemmel, wat neigt naar een meer Franse tongval.

De dienst vond voor een groot deel in het Frans plaats, maar vrij vaak schakelde de priester verdikke (sorry voor de taal) naadloos over op Nederlands: je moet het maar doen.
De man bleek dus met andere woorden perfect tweetalig te zijn (een eigenschap waarvoor we als Belgen bekend zijn in het buitenland, maar waar ik toch mijn twijfels over heb).

Chapeau!

Arnold.

100 gr. ganzen

Met dit prachtige lenteweer, zijn wij zopas nog eens de Bergelenput gaan verkennen (een locaal groen gebied in miniatuur).
Rond de centrale vijver is er een wandelpad, en ergens op dat pad kan je in een hut genieten van de vijver.
Die hut is voor het publiek toegankelijk, maar ze wordt vooral door de 'echte' natuurliefhebbers gebruikt voor observatie van het (vogel)leven op de vijver.
In de hut bevindt zich een schoolbord, waarop men de observaties kan noteren.
Deze namiddag las mijn vrouw (niet uit eigen werk, maar wel wat op het bord stond) "100 gr. ganzen", en ze vroeg zich af of je eigenlijk wel 100 gram ganzen kon waarnemen?
Na enig intens overleg, zijn we samen tot de conclusie gekomen dat het hier waarschijnlijk over grauwe ganzen ging en dat de totale hoeveelheid dus heel wat meer moest zijn dan 100 gram.

Arnold.

de gelukkige vis

Gisteren in de late namiddag ben ik gaan joggen: 40 minuten inspanning en ontspanning.

Ik ga nogal eens lopen langs de Wevelgemse Leie (langs het jaagpad).

En het was genieten van de natuur: toen ik nog maar pas op het jaagpad kwam (ter hoogte van de Leiebrug), werd ik al verwelkomd door een luidruchtige vlucht ganzen.

Ter hoogte van de afgesloten Leie-arm schrok een reiger op: hij vluchtte naar de overkant. Misschien was hij geschrokken van mijn opzichtige fluo jas?

Maar de klap op de vuurpijl kwam toen ik de brug die de R8 over de Leie brengt, al achter me had gelaten. Daar ligt uiterst links nog een (kleinere) oude afgesloten Leie-arm, en vlak naast het jaagpad links ligt een nogal volumineuze gracht.

Plots buitelde daar een kleine vis uit het water: dat vond ik grandioos.

(Ok: voor alle duidelijkeid ... hij buitelde er ook terug in ... er was dus geen permanente schade ...)

Wat een timing! Hoe kon die vis nu weten dat ik daar op dat ogenblik zou voorbij lopen?

Enfin, het kleine beestje was in zijn opzet geslaagd: ik was gecharmeerd door deze springlevende vis in de gracht.

Ik hoop dat de betrokken vis nu ietwat gelukkiger door het koude water zwemt: hij heeft een filosofische jogger eens te meer de kleine dingen van het leven laten appreciëren.

Arnold.