Henri wuift me niet meer uit

Zondag ll. ben ik naar de boekenbeurs gegaan.
Toen ik nog niet lang terug thuis was, merkte ik dat er een MUG auto en een ziekenwagen juist rond de hoek van de straat stonden.
D'r stond nogal wat volk op straat, en ik vind dergelijke situaties nogal "pottekijken",dus ging ik terug binnen (want mijn compagnons van de boekenbeurs waren er nog, en we hebben nog wat nagekeuveld).

Maandagavond hoorde ik dan dat de MUG er was geweest voor Henri. Hij zou in het ziekenhuis liggen.

Dinsdagavond echter kregen we een overlijdensbericht in de brievenbus: Henri was niet meer.

Henri was een buur: hij woonde in het 2de huis in de straat juist om de hoek. Zijn garage komt uit in onze straat, bijna rechtover ons huis.
We wonen al bijna zo'n 20 jaar in ons huis, en Henri woonde er toen ook al.
We hebben nooit echt veel contact gehad met Henri en zijn familie: een goede dag en een goede avond.
Maar telkens ik (en in de beginjaren was dat vrij frekwent) aan ons huis aan het werken was (vooraan), dan kwam Henri hallo zeggen, en een babbelke maken.
Henri was een minzaam man: rustig, en altijd vriendelijk.

Henri's gezondheid was de laatste jaren wat achteruit gegaan. Maar hij stond heel regelmatig in de deur van zijn garage, en altijd wuifde hij me vriendelijk uit als ik weer eens met de auto ergens naar toe moest.

Henri wordt zaterdag zelf uitgewuifd.

Niettegenstaande de losse band die ik met Henri had, heb ik de laatste dagen regelmatig aan Henri gedacht.
En dat wou ik even kwijt.

Arnold.