Ik woon op de hoek van een straat, die een T-vormig kruispunt vormt.In de andere straat, aan de overkant, op een 50 m. van mijn huis, woont slager/traiteur WIM. Een goede slager: daar halen we onze vleeswaren!
Het moest me al een tijdje van het hart, maar deze morgen was het toch te grof: ik stond als enige man in de slagerij. Voor mij drie dames, na mij nog 2 dames.
Alhoewel ik dit gegeven op zich niet onaangenaam vond, betekende dit wel dat er 3 auto's buiten de slagerij stonden, telkens met de betrokken echtgenoot aan het stuur, MET draaiende motor (voor de volledigheid van de puzzelaars onder jullie: één dame was met de fiets, één dame was te voet).
Wat me dus in dit verhaal stoort, is dat blijkbaar zo goed als iedereen die met zijn auto naar de slager rijdt, en als chauffeur in de wagen blijft zitten, het nodig vindt om de motor te laten draaien.
De voordelen hiervan lijken me niet zo voor de hand liggend, maar de nadelen lijken me in deze barre economische tijden vrij zichtbaar: je laat gewoon goede benzine verdampen, zonder meerwaarde.
Dat deze mensen voldoende goed bij kas zitten om deze aderlating te ondergaan, tot daar aan toe: da's hun goed recht, maar dat ze daarmee, zonder enige meerwaarde, ons aller zo dierbaar ozongat ook nog wat groter maken, daar kan ik echt niet bij.
Mijn vraag: moet ik die mensen hierop aanspreken, of gaat me dit totaal niet aan?
Commentaar is welkom!
Arnold.
Sunday, December 28, 2008
Monday, December 01, 2008
normaal ben ik gene stoefer, maar ja ....
Iets wat ik al bijna 2 maanden op foto had staan, maar in mijn aangeboren bescheidenheid nooit wou publiek maken ... check the picture ;-)
Je leest het goed: "Arnold: Lösungen, die verbinden" ... ik zou het zelf niet beter kunnen verzinnen !!!
(voor de minder polygloten onder ons, een ietwat vrije vertaling: "Arnold: oplossingen, die dingen met elkaar verbinden")
Als dat geen Web 2.0 is: 'collaboration' tot en met (hoe kan je 'verbinden' zonder samen te werken?).
P.S.: foto genomen tijdens een bedrijfsbezoek nav. Open Bedrijvendag op 5 oktober 2008 (in een niet nader omschreven bedrijf in Oudenaarde, waar reiskoffers worden gemaakt)
Sunday, November 30, 2008
Over leven en dood in één week-end
Het was een bewogen en heel druk week-end.
Wat een uiterst druk maar fun-only week-end moest worden, is overschaduwd door een minder prettig gebeuren.
Vrijdagavond goed gestart: naar een meer dan uitstekend optreden geweest van Wim Opbrouck en Els Dottermans: echte showbeesten, heel erg leuk.
Zaterdagmorgen echter, heb ik samen met vele andere collega's, afscheid genomen van een collega, Stefaan.
Het was een erg emotioneel moment: Stefaan werkte al meer dan 10 jaar in mijn afdeling, maar sinds november verleden jaar werkte hij heel nauw samen met mij.
Na een ernstig ongeval half augustus, heeft hij 3 maanden tussen leven en dood gezweefd. Een week geleden heeft hij uiteindelijk de strijd gestaakt. Ik heb op de begrafenis een getuigenis afgelegd, en bij momenten had ik het echt moeilijk.
Zaterdagmiddag kwam een neef lunchen. Deze man werkt sinds een klein jaar in Saoedi-Arabie, waar hij voor een bekende Vlaamse baggeraar de leiding heeft over een "kamp", waar de baggeraars logeren. Ze spuiten er een aantal kunstmatige eilanden op, dicht bij de kust, vanwaar dan later naar olie zal worden geboord.
Het spreekt vanzelf dat er over een dergelijke job heel wat te vertellen valt: een echt avontuur is zo'n opdracht (het land met zijn klimaat, zijn inwoners, zijn cultuur, zijn taal, en daartussen dan ettelijke andere nationaliteiten die ingehuurd worden om alle werkzaamheden in goede banen te leiden). Zondagmorgen moest hij terug naar Saoedi-Arabie vertrekken (8 weken ginds, 4 weken in Belgie).
Zaterdagavond was (reeds lang) het verjaardagsfeestje van mijn vrouw gepland: een kleine 20 mensen in ons huis, met heel wat sfeer en ook wat hapjes en drankjes.
Zaterdagavond laat moesten we dan nog naar een benefiet (ons gezicht tonen ... want we hadden dat beloofd aan die mensen); zaterdagmorgen bleef in mijn hoofd spelen en we zijn er slechts kort gebleven.
Zondagmiddag werden we verwacht in Gent, bij onze oudste zoon: hij huurt daar nu een appartement met zijn vriendin, en we moesten er de oma (81j) en mémé (77j) naar toe rijden ... die dames moesten toch ook eens dat appartement kunnen aanschouwen .... en er achteraf kunnen over praten met de familie, vriendinnen, kennissen ;-)
Zoals je ziet: een druk week-end dat voor mij overschaduwd werd door de emoties van zaterdagmorgen.
Maar zoals je zopas kon lezen ging ook in dit week-end het leven bruisend verder ... en het is niet altijd even makkelijk om daar mee om te gaan.
Arnold.
Wat een uiterst druk maar fun-only week-end moest worden, is overschaduwd door een minder prettig gebeuren.
Vrijdagavond goed gestart: naar een meer dan uitstekend optreden geweest van Wim Opbrouck en Els Dottermans: echte showbeesten, heel erg leuk.
Zaterdagmorgen echter, heb ik samen met vele andere collega's, afscheid genomen van een collega, Stefaan.
Het was een erg emotioneel moment: Stefaan werkte al meer dan 10 jaar in mijn afdeling, maar sinds november verleden jaar werkte hij heel nauw samen met mij.
Na een ernstig ongeval half augustus, heeft hij 3 maanden tussen leven en dood gezweefd. Een week geleden heeft hij uiteindelijk de strijd gestaakt. Ik heb op de begrafenis een getuigenis afgelegd, en bij momenten had ik het echt moeilijk.
Zaterdagmiddag kwam een neef lunchen. Deze man werkt sinds een klein jaar in Saoedi-Arabie, waar hij voor een bekende Vlaamse baggeraar de leiding heeft over een "kamp", waar de baggeraars logeren. Ze spuiten er een aantal kunstmatige eilanden op, dicht bij de kust, vanwaar dan later naar olie zal worden geboord.
Het spreekt vanzelf dat er over een dergelijke job heel wat te vertellen valt: een echt avontuur is zo'n opdracht (het land met zijn klimaat, zijn inwoners, zijn cultuur, zijn taal, en daartussen dan ettelijke andere nationaliteiten die ingehuurd worden om alle werkzaamheden in goede banen te leiden). Zondagmorgen moest hij terug naar Saoedi-Arabie vertrekken (8 weken ginds, 4 weken in Belgie).
Zaterdagavond was (reeds lang) het verjaardagsfeestje van mijn vrouw gepland: een kleine 20 mensen in ons huis, met heel wat sfeer en ook wat hapjes en drankjes.
Zaterdagavond laat moesten we dan nog naar een benefiet (ons gezicht tonen ... want we hadden dat beloofd aan die mensen); zaterdagmorgen bleef in mijn hoofd spelen en we zijn er slechts kort gebleven.
Zondagmiddag werden we verwacht in Gent, bij onze oudste zoon: hij huurt daar nu een appartement met zijn vriendin, en we moesten er de oma (81j) en mémé (77j) naar toe rijden ... die dames moesten toch ook eens dat appartement kunnen aanschouwen .... en er achteraf kunnen over praten met de familie, vriendinnen, kennissen ;-)
Zoals je ziet: een druk week-end dat voor mij overschaduwd werd door de emoties van zaterdagmorgen.
Maar zoals je zopas kon lezen ging ook in dit week-end het leven bruisend verder ... en het is niet altijd even makkelijk om daar mee om te gaan.
Arnold.
Tuesday, September 16, 2008
business management: modellen, methodes, theoriën
Deze site bevat een heel mooie verzameling van management methodes, modellen en theoriën.
De user interface oogt wel niet echt lekker, maar de inhoud maakt veel goed!
Arnold.
De user interface oogt wel niet echt lekker, maar de inhoud maakt veel goed!
Arnold.
Monday, September 15, 2008
L'histoire se répète
In een bericht uit oktober 2004 had ik geschreven over de eenvoud van rekeningen van fietsherstellers.
Ondertussen werkt in die blogpost de link naar het beeldje van die rekening niet meer (die JPG file is teloor gegaan in cyberspace), maar niet getreurd ....
Verleden week heeft mijn vrouw haar fiets laten herstellen, bij een andere hersteller (zelfs niet in onze gemeente, maar in een naburig dorp).
En, wonder boven wonder, .... de rekeningen van fietsherstellers voldoen blijkbaar toch aan een bepaalde standaard.
Kijk maar, en we zijn notabene 2008!
Fantastisch is dat toch, zo'n persoonljke "factuur"?
Arnold.
Ondertussen werkt in die blogpost de link naar het beeldje van die rekening niet meer (die JPG file is teloor gegaan in cyberspace), maar niet getreurd ....
Verleden week heeft mijn vrouw haar fiets laten herstellen, bij een andere hersteller (zelfs niet in onze gemeente, maar in een naburig dorp).
En, wonder boven wonder, .... de rekeningen van fietsherstellers voldoen blijkbaar toch aan een bepaalde standaard.
Kijk maar, en we zijn notabene 2008!
Fantastisch is dat toch, zo'n persoonljke "factuur"?
Arnold.
Wednesday, August 13, 2008
Alzheimer online: no way!
Een ongeloofelijk interessante tool: http://www.archive.org/index.php
Arnold.
Sunday, June 08, 2008
nog maar eens een gevleugelde vaderdag !
Waaw, vandaag opnieuw een fantastische vaderdag meegemaakt: een tandemsprong skydiving (oftwel valschermspringen) in Moorsele.
Met een dikke dankjewel aan mijn vrouwtje (voor het initiatief) en aan de zonen (voor de steun).
Om 13h ter plaatse: dicht wolkendek, met een blauwe plek hier en daar ... niet zo goed om te springen (als je niet weet waar je zult landen ...).
En dan begon het 'angstig' wachten: de zon deed haar best om de wolken weg te smelten, en om 16h30 was het zo ver: groen licht !
Nog een korte briefing (kwartiertje) door de instructeur, een overall aangetrokken, een bril uitgekozen, en stevig in een veiligheidsharnas gesjord; en ready-to-go.
Als je al je adrenaline eens samen wilt horen tekeer gaan in je aders, dan is dit wel een goede oefening!
Je start met een 45 seconden vrije val (vanaf zo'n 5000m), waarna je rustig naar beneden zweeft (als je parachute is opengegaan ;-) vanaf zo'n 1500m.
Great experience!
Arnold.
Wednesday, April 23, 2008
een checklist over de "goede" opzet van een internetpagina
Een interessante checklist om na te gaan of je internet-pagina wel opgemaakt is om door bezoekers vlot gelezen te worden.
Subscribe to:
Posts (Atom)